Ne zamandır içimde tutuğum şeyleri artık paylaşmak istiyorum. Bunlara ister kurgu deyin, ister gerçek önemli değil. İçimde tutmak yerine yazıya dökmek ve paylaşmak daha rahatlatıcı ve açık söylemek gerekirse biraz intikam duygusunu azaltıcı.
Ben evli bir çocuk annesi bir kadınım. Kah mutlu kah mutsuz bir hayatım var. Öyle saçma şeyler yaşadım ki artık bende bu kadarına inanamıyorum. İnsanlardaki ahlak seviyesine akıl sır erdiremiyorum. Ben aldatılan bir kadınım ve bu itirafımda da aldatıldığım süreci anlatacağım. Gerçekten anlam veremiyorum benim kocam ahlaksız biri evet ama kadınlarında evli ve çocuklu bir erkekle bile bile birlikte olmalarına hatta karşıma çıkıp seni boşandıracağım diyebilmelerine, sarhoş bir erkeği evine bırakacak kadar düşük ahlak seviyesine inmelerini anlamlandıramıyorum.
Neyse artık konuya gireceğim. İlk olarak bundan bir yıl önce bir kadın kapıma geldi ve kocamdan hamile olduğunu söyledi. Her şey böyle başladı zaten. Kadın kocamdan yaklaşık 10 yaş falan küçük. Kocam reddetti, kadının takıntılı olduğunu söyledi, akli dengesinin yerinde olmadığını söyledi, söyledi de söyledi. İnandım, inanmak istedim, kendimi kandırdım.
Tabi ki de bu kadın bu kadarla kalmadı. Bana sürekli mesajlar atmaya, aramaya başladı. Beni boşandıracağına dair mesajlar atmaya başladı, kocama beni akıl hastanesine yatırıp oğlumu elimden alıp birlikte yaşayabileceklerine dair mesajlar atmaya başladı. Aşağıda bir kaç tanesini paylaşıyorum.
Bu muhabbetler 1 yıl falan sürmüştüm. Kocamın telefonuna sürekli cinsel içerikli mesajlar attı. Kadın onlarca kere kapıya geldi. Çocuğum evde iken kapıyı yumrukladı. Kendisi hamile olduğunu vs kanıtlamadı ama kocamla bir ilişkisi olduğunu kanıtladı. Yüzlerce kere boşanmak istedim, ağladı, tehdit etti, asla boşanmam dedi, boşanırsak seni öldürürüm dedi, adam tutarım tecavüz ettiririm dedi. Korktum. Zaten cesaretsiz bir kadınım. Sustum, kabullendim.
Kısa sürede ilişkisi bitti, ama birinin bitmesi başkasını başlattı. Yeni bir kadınla daha olan yazışmalarını görmeye başladım. Kendimden de nefret ettim, kabullenip hala yaşıyorum bu hayatı diye ama zor gerçekten olmuyor bazen.
Gelelim yeni kadına. Bunları ilişkisi bitince eşim demek zorunda kaldığım adam anlattı sonradan detaylıca.. (Bu kadın yaklaşık 2 ay falan sürdü.)
Bu kadın eşimden 4-5 yaş falan büyük. Tanıştıkları yer ise saçma bir organizasyon. Birbirini tanımayan 7 kişinin organizasyon şirketi tarafından ayarlanıp akşam yemeği yemeleri ile ilgili bir organizasyon. Bir nevi blind date gibi birşey. Böyle bir zamanda böyle tanımadığın kişilere güvenerek böyle şeylere katılmayı zaten saçmalık. Neyse konu bu değil.
Buradan bir kadınla tanışıyor. Kadın evli 2 çocuğu var. Sonrasında birlikte buluşmaya başlıyorlar, kadının evine gidiyorlar, alkollü mekanlara gidiyorlar, adalara gidiyorlar, geziyorlar da geziyorlar. Ben napıyorum evde çocuk bakıyorum. Gece geç saatlerde hatta sabaha karşı gelen kocamı acaba başına birşey mi geldi merak ediyorum. Neyse sonrasında birkaç mesajlaşma buldum. Onlarında bir iki tanesini aşağıya ekliyorum.
Bir gün gece saat 2'de kapının tıkırtısıyla gidip kapıyı açtım. Karşımda ayakta duramayan kocam ve onu eve bırakan bu kadın vardı. Kocam pisliği bu kadını öpmeye çalışıyordu. Gördüğüm sahne buydu. Kadın kapıyı benim açtığımı görünce kaçarak uzaklaştı ve sonrasında bir daha görüşmediler. Ama kadını biraz stalkladım. Kadının da sevimli bir ailesi var en üzücü yani ise onun da çocukları var. Bunları kocasına atmamak için her gün kendime yapma Allah'ından bulsunlar diyorum. Gerçekten bana bu kadar çektiren kadınlar benim yaşadığımın beterini yaşasınlar inşallah. Kocam olacak herifse Allah'a yakın olsun.
En çok üzüldüğüm şey ise eşimin çocuğuyla kaliteli zaman geçirmek yerine anlamsız kişilerle zamanını harcaması. Ve çocuğumun O gelmediği gecelerde Onu bekleyerek uyumak zorunda kalması. Seni bekledi bütün gece, geç uyudu dediğim zaman da. Yaz bana gelirim ben diyor bi de. Sanki telefonlara bakıyor da. Müziğin yüksek alkolün tavan olduğu bir yerden senin kadar düşüncesiz bir erkek çıkıp çocuğuna gelecek. Evet ne demezsin.
Hikayem bu kadar değil aslında ama anca bu kadar yazabildim. Tüm insanlıktan nefret eder oldum. Gülen yüzümün ardında tonlarca dert var ama kimseye de belli etmiyorum.
Olur da bunları bilen biri okursa, eşiniz size aynısını yapsa, çocuğunuz var, çocuğunuzun eşi böyle bir şey yapsa hoşunuza gider mi? Yuva yıkmak ne kadar günah, siz 2 macera yaşayacaksınız...
Lütfen kadını erkeği insanlık bir kendinize gelin. Bu ahlak düşüklüğü daha görmediğim seviyelerde.. Bekar, evli yok artık herkes birbirine yürüyor..
Ben içimi döktüm. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Tabi ki de beni haksız bulanlar olacak ama dedim ya hayatımı değiştirmeye cesaret edecek kadar cesur değilim. Bende isterdim, boşanıp bu huzursuz aldatmalı evlilikten kurtulmayı ama çocuğum var ve düzeni bozacak kadar cesur değilim maalesef.. :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder