1 Nisan 2013 Pazartesi
Can Yücel ne kadar doğru demiş..
"Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim,
ya da asla birini severken karşılığını beklemedim...
Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...
Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim...
Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım...
Ama hata insana mahsustur dedim..
Affettim , af diledim..
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.
Belki de içten içe sinsice güldüler...
Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım...
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...
Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için...
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için..
Oysa ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar.."
~Can Yücel~
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
sevmek ne kadar ağır bunu gerçekten anlayabilir mi insan bazen kaldıramayacagınız yüklerin altına sokar sizi asıl o yükleri kaldırmaktır sevgi tam oldu dersiniz bir engel daha çıkar ama ben hiç bir zamn sevginin iki kişiden fazla olduğunu düşünmedim sevgi o hep karşı tarafa duyulan hayranlıktı öleceğini bile bile üstüne gitmektir. Ben böyle biriyim...
YanıtlaSilhayat boyu özür dilesede insan bazı şeyler geri alınamayacak kadar ağır oluyor halbuki ne zorluğu var ki su hayatta misafir iken bu kadar ızdırabın bu kadar kibirin, inkizarın, kinin, üzüntünün yaş gelip ömür bitince hiç mi üzülmeyecek insan ben ne hata yaptım hiç mi pişmanlık duymayacak işte sevgi o pişmanlığı ızdıraba çeviriyorya hayat zindan oluyor insana akıl kalbe düşüyor kalple birlikte savrulup duruyor.
YanıtlaSil